Niektóre drogi trzeba pokonywać samotnie.
(Suzanne Collins, Igrzyska śmierci – trylogia)

Kiedy idę sama, dostrzegam więcej.
Kiedy idę sama, nie oglądam się na innych.
Kiedy idę sama, nikogo nie gonię, ani na nikogo nie czekam.
Kiedy idę sama, moje tempo jest takie, jakie być powinno.
Kiedy idę sama, uważniej słucham własnego serca.

Kiedy potrafię iść sama, jestem gotowa na dojrzałą relację z drugim człowiekiem.
Bo nie mam oczekiwań. Przyjmuję go takim, jakim jest.